Sarhoşluk Hali

ilayda ilayda

 İç dünyamız, itiraf edilemeyen duygularla ve çözülmemiş çelişkilerle örülüdür. İnsanın iç hesaplaşmaları, kendine itiraf edemediği arzular ve acılar; çelişkiyle beslenen bir yoğunluktur.

 Aşk sarhoşluğu diye bir şey yok. Bu sadece insanların kendilerini avutmak için uydurdukları, duyguyu hafifleştiren bir maske. Gerçek sarhoşluk; hasretten gelir, çünkü insan elinden kaçanı, hele ki hiç yakalayamadığına inandığını unutamaz. Unuttum sandıkça daha da derine iner; bastıkça, daha çok kabarır. Ne kadar çabalasan da bedeninle ruhunu senkronize edemezsin. Ruhun çoktan başka bir zamanda, başka bir yerde yaşamaya başlamıştır. Ve sen bunu fark ettiğinde, kendine yabancılaşmış olursun. Karşına geçip sana bir şeyler anlatan insanları duyarsın belki ama, kelimeleri seçemezsin. Çünkü zihnin hâlâ bir sese saplanmış durumdadır. Ve o sesi bir daha asla duyamayacağın ihtimalini de bile bile, başkalarının sesinin tınısında aramaya devam edersin. Yokluğuna alıştığın ama hiç duymadığın bir kokuyu duyumsar gibi olursun, burnunun ucunda değilse bile zihninin en kuytu yerinde. O an anlarsın, insanın en derin sarhoşluğu; olmayan bir şeyi var etmeye çabaladığı andır. Hasret, ne zaman ruh ve beden bir araya gelecek diye beklerken, her defasında daha da uzaklaşan bir hayaldir. Bu hayalin sarhoşluğu, insanın en yıkıcı bağımlılığıdır.

  Sarhoşluk halinin kaynağı her ne kadar büyük ölçüde hasrete tabi olsa da, bu duygu tam olarak bir boşluktan değil; aşkın insanı sarmaya başladığı en yoğun halden gelir. Çünkü aşk insanı esir almaya başladığında, öylece geçip gitmeyi reddeder. Hasrete de dönüşse, en derinden hissedilmeyi talep eder.

 İnsanın varoluşundan beri aşk, kaçınılmaz bir yıkım ve direniş kaynağıdır; platonik, karşılıksız, başlamayan ya da sonsuza dek süren halleriyle, özü değişmeyen bir kavga ve tutku. Bu duygu, kaderin insana yüklediği bir gayrettir; tanrının inançsız birine uzattığı elin, surete bürünme biçimidir. Bu suretin yansımasına rastladığın bir çift gözün içinde, kendinden bir şeyler bulma hevesi; insanın bütün dengelerini baştan inşaa etmesi için kusursuz ortamı hazırlar. Aşk, aklın düzenini yıkar, dünyanın en karanlık yanlarını affetme arzusunu doğurur.O an ortaya çıkar ki, aşk akılla kavranamaz; akıl, sarhoşluğun büyüsüne boyun eğer.

 Bazı durumlarda bu hisler, insanın kendi iç gerçekliğine tuttuğu en acımasız aynaya dönüşür. Kimi zaman birinin varlığıyla tamamlanmak ister, kimi zaman yokluğunda kendini anlamaya çalışır. Ama aşkın en güçlü hali nedir? Birine hiç ihtiyaç duyulmamasına rağmen, sadece onunla var olmak istemek mi? Yoksa kimseye ihtiyaç duymayan birinin, bir başkasının varoluşunu, kendi panzehiri sanacak kadar zayıf hissettiği an mı? Belki de bu iki uç arasında sürekli gidip gelen bir irade sınavıdır. Çünkü aşk ne yalnızca özgürlük, ne yalnızca teslimiyettir. Hiçbir şeye muhtaç olmadığını bilen bir ruhun, tüm benliğiyle bir başkasında çözülmeyi göze almasıdır.


 Ve sonunda aşk, insanın kendi bütünlüğünü riske atarak, bir başka varlığın içinde parçalanmaya razı geldiği tek bilinçli deliliktir.

Popular posts from this blog

Evreka Yanılgısı

ilayda ilayda
  İnsan, daima gerçeği aradığını söyler. Ama aslında, zihinsel huzuru arar. İnsan zihni belirsizliğe dayanamaz. Bu, yalnızca bir duygusal zayıflık değil; evrimsel bir getiridir.   Bilişsel psikolojide, özellikle tamamlanmamışlık hali (Zeigarnik etkisi) ve bilişsel tutarlılık teorileri gösterir ki, zihin boşluklara katlanamaz, bu insanın bilincinde huzursukluk yaratır. Ve zihinsel huzur, çoğu zaman bir cevapla gelir fakat bu cevabın doğruluğu her zaman en önemli faktör değildir. İnsan, duyduğu şeyin doğru olup olmadığını değil, ne kadar rahatlatıcı olduğunu ölçer. İşte o andan itibaren, hakikat arayışı yerini ikna arzusuna bırakır.Beyin, tamamlanmamış yapıları fark eder ve tamamlamaya çalışır (Gestalt kuramı). Evraka yanılgısı, bu tamamlayıcı dürtünün, yetersiz bilgiyle doyuma ulaşmasıdır. Duygusal rahatlama geldiğinde, zihinsel sorgu kesilir. Bu da öğrenmenin sonu ve dogmanın başlangıcı olur.  Bu, evreka yanılgısının başlangıcıdır. "Buldum" diyen insanın, aslında bul...
Read More

Adaletin Olmadığı Yerde Tanrı Susar

ilayda ilayda
 Bazı insanlar doğar doğmaz cehennemi solur. Henüz ilk kelimesi ağzından dökülmemişken, ölümün kokusunu içine çeker. Temiz bir suya ulaşamadan ölen çocuklarla, hayatı boyunca kristal bardakta içtiği suyun markasını beğenmeyen çocukların aynı dünyada var olması, hayatın adil olmadığı gerçeğinin basit bir yansımasıdır. Fakat garip olan, adaletsizlikten ziyade, bu adaletsizliğe anlam arayan insanın pes etmemiş oluşudur. Belki de en büyük ironi şudur; her defasında, olmayan bir adaleti kanıtlamak için ruhunu paralayan insan.  Burada karşımıza bir dualite kavramı çıkar; iyilik ve kötülük, karanlık ve aydınlık, hak eden ve hak etmeyen. İnsan aklı bu dengeye sarılmak ister çünkü kaos dayanılmazdır. Fakat gerçek, dengeyi umursamaz. Evren, iyiliğe de kayıtsız kalabilir, kötülüğe de. Bir annenin kucağında son nefesini veren aç bir bebekle, lüks yaşantısında hayatı boyunca tek bir acıya dokunmadan ölen zengin bir bedenin denkliği yoktur. Çünkü hiçbir sistematik kural, hiçbir ilahi yazgı,...
Read More

İnancın Anatomisi

ilayda ilayda
  İnanç, sıklıkla düşüncenin terk edildiği yerde doğar denir. Aslında insanların bir çoğunun sahip olduğu mantaliteye bakarsak, güçlü bir önermedir. Ancak aynı zamanda, üzerinde düşünülmesi gereken en büyük yanılsamalardan biridir.   Düşünmek, varoluşun en ağır yüklerinden biridir. İnanmak, omuzlara yüklü bir sorumluluk ve bilinmezlikle başa çıkabilecek bir ruhun tahammülünü gerektirir. İnsan ise doğası gereği, bilinmeyenin soğuk ve karanlık derinliklerine bakmaya cesaret edemez; çoğu zaman kesinlik peşindedir, belirsizlik sahip olduğu belki de en derin korkusudur. Bu yüzden cevaplar talep edilir, düşünce ise zamanla terk edilir. Ve o noktada, içinden yükselen en gürültülü ses, ‘hakikat’ olarak kabul edilir. Ne var ki, o ses, çoğu zaman insanın en temel korkularının kurnazca biçimlendirilmiş bir fısıltısından ibarettir; vicdanla karışmış alışkanlıkların ve boşluğun bir yansımasıdır. Sırtını bilincine dayadığını zannederken, düşüncelerini de sahip olduğu bilinci de umarsız...
Read More